Toen ik op 1 maart 2016 de diagnose borstkanker onverwachts kreeg te horen was mijn belangrijkste doel zo fit mogelijk door de chemo te komen.
Samen met Harold begon ik te trainen: Wandelen, fietsen, fitnessen en de trappen lopen in Landgraaf naast Snowworld.
Tijdens het lopen op de trappen ontstond spontaan het idee om deel te nemen aan de trappenmarathon te Landgraaf en dit te koppelen aan een goed doel.
Steps For Cancer was dezelfde dag geboren.
De trappenmarathon zou plaatsvinden op 1 oktober 2016 en op 4 oktober 2016 zou mijn laatste chemo zijn.
Een perfect doel om naar toe te werken.
Het hebben van een doel geeft namelijk energie.
Hoe zal mijn conditie zijn ?
Zal ik nog kunnen trainen ?
Kan ik op de dag van de marathon de 5 km nog lopen ?
De toekomst is onzeker maar het staat mij niet in de weg om mijn schouders eronder te zetten.
Ik moest denken aan het spreekwoord : PAIN IS FOR NOW, GLORY IS FOREVER.
Tijdens de eerste 4 chemokuren gaat het beklimmen van de trappen nog prima.
Het lukt mij vrij gemakkelijk om 5 x omhoog te lopen.
De laatste 4 kuren krijg ik een andere soort chemo, die er behoorlijk in hakt.
Mijn HB bloedwaarde daalt en het trappen lopen wordt met de week zwaarder.
Soms kan ik niet trainen en als ik dan eens kan lopen, haal ik op een zeer laag tempo hooguit 3 x de top.
Dan moet ik weer even reframen en terugdenken waarom ik dit allemaal doe.
Ik wil mijn einddoel bereiken en dat is op 1 oktober na 5x boven aan die trappen staan.
De dag van de marathon ben ik toch wel een beetje nerveus.
Ga ik mijn doel bereiken ? Loop ik hem uit ?
Bij aankomst aan de trappen weet ik niet wat ik zie.
Bijna 90 deelnemers die zich uiteindelijk hadden aangemeld voor Steps For Cancer, stonden al te trappelen om te beginnen.
Allemaal in het roze, Steps For Cancer, gesponsorde shirt, waarvan de verkoopprijs volledig gedoneerd wordt aan het Kankeronderzoekfonds Limburg.
De hele omgeving kleurt roze.
Dit geeft mij een enorme boost en ik besluit vooral van deze dag te genieten.
We maken nog snel een groepsfoto en om 15.00 uur gaan we met zijn allen van start.
Het moest vanuit mijn tenen komen maar de 5 x heb ik uiteindelijk wel gehaald.
Bij de finish heb dan ook een traantje moeten laten.
Ik had het gehaald !
Ik was omringd door mijn gezin, familie, vrienden en bekenden die ons doel Steps For Cancer en ook mij enorm hebben gesteund de afgelopen periode.
De opbrengst van deze bijzondere dag was bijna Euro 4500. Een mooie opbrengst !
Dit bedrag wordt volledig gebruikt voor onderzoek naar genezing van iedere vorm van kanker.
Aan het einde van de dag hebben we nog met een paar vrienden en familie een paar biertjes gedronken in de sportkantine van VV Schaesberg om te proosten op de perfect verlopen dag.
Dinsdag 4 oktober 2016 ga ik samen met Harold en mijn zus richting het UMC Maastricht om mijn laatste chemo te ondergaan.
Het is een dubbel gevoel.
Aan de ene kant ben ik enorm blij dat het mijn laatste chemo is, maar aan de andere kant is het spannend dat mijn lichaam het nu helemaal alleen moet gaan doen.
Ik volg hetzelfde ritueel als altijd in het ziekenhuis.
Eerst bloedprikken en anderhalf uur later consult bij de oncoloog Prof.Dr Tjan om mijn bloedwaarden te bespreken.
De vorige keren waren mijn bloedwaarden behoorlijk gedaald, dus ik ben benieuwd hoe het nu zal zijn na de trappenmarathon ?
De bloedwaarden waren behoorlijk omhoog gegaan en Prof Dr.Tjan kijkt tevreden.
Ik kan de laatste chemo in gaan. Yippie.
De trappenmarathon heeft me goed gedaan of beter gezegd, bewegen heeft mij goed gedaan in de periode dat ik chemo kreeg toegediend.
Aangekomen bij het dagcentrum neem ik plaats op het bed.
In de hoek van zaal 3 wordt ik aan de chemo gekoppeld.
Na ongeveer een 1 uur verdwijnt de laatste druppel Docetaxel in mijn aders.
Alle verpleegkundigen komen kort afscheid nemen en wensen mij veel succes.
Ik heb enorm respect voor het personeel op deze afdeling.
Ze hebben het zo verschrikkelijk druk.
Ze werken altijd onder een behoorlijke werkdruk en geven je niet het gevoel dat ze geen tijd voor je hebben.
Nooit verlegen om een praatje en informeren altijd hoe het met je gaat.
Ik zou ze nog bijna gaan missen, haha.
Woensdag 26 oktober 2016 start de 1e van mijn 16 bestralingen die nu nog moeten komen.
De laatste fase naar mijn herstel.
Ik hoop dat ik me hier ook redelijk doorheen kan slaan, zoals door de chemo.
Maar daar ga ik nu niet verder over nadenken.
Ik ga dit nu gewoon ondergaan om zoveel mogelijk kans te hebben om deze rot ziekte te overleven.